||ଜୀବନର ନିଗୂଢ଼ ଦର୍ଶନ||

ଏ ମାଟି........
ସ୍ମୃତି ଆମ ସ୍ନେହ ମମତାର
ପ୍ରେମ ଆଉ ଶୁଦ୍ଧ ସଦ୍ଭାବନାର,
ଗନ୍ଧ ତା'ର କରେ ପୁଲକିତ
ଯେତେ ଅମାନିଆ...
ଅଫେରା ଅତୀତ ।
ଏ ନଈ.......
ସାକ୍ଷୀ ଆମ ସ୍ୱର୍ଣୀମ କୈଶୋରର ,
କଳକଳ ନିନାଦିତ ମଧୁର ତା ସ୍ୱନ,
ଗାଇଯାଏ...
ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସଭରା 
ଆମ ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ।
ଏ ବଣ..........
କ୍ରୀଡାଭୂମି ଆଦ୍ୟ ବସନ୍ତର,
ନିଦାଘ ବୈଶାଖର ନିର୍ମମ ଆହ୍ୱାନ
ହୁଏ ପରାଭୂତ
ଶାନ୍ତ ସ୍ନିଗ୍ଧ, ଶୀତଳ ସମୀରେ 
ଚୂତ ଡାଳେ ଶୁଭେ..
ଯୌବନର କୁହୁ କୁହୁ ତାନ ।
ଏ ସମୟ.......
କିନ୍ତୁ ବଡ଼ ନିଦାରୁଣ
ଭୁଲିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରେ ...
ଫୁଲର ଫଗୁଣ
ଆଉ.....
ବିଛେଦର ମଧୁର କ୍ରନ୍ଦନ (!!)
ବୃଥା ଟାଣ , ବୃଥା ପଣ
ବୃଥା ମାନ ଅଭିମାନ
ଭୁଲୁଣ୍ଠିତ ହୁଏ,
ସ୍ପର୍ଶ ତା'ର କରେ ଉଜ୍ଜୀବିତ
ଜୀବନର ନିଗୂଢ଼ ଦର୍ଶନ ।